اولویت پنجم درختان غیر مثمر بومی (۲ درصد) ،هزاران سال قبل پدران ما در ایران درختان میوه را در باغ‌ها و حاشیه شهرها و روستاها می کاشتند و در میان آن‌ها درختانی مانند چنار را به صورت تک پایه کشت می کردند.
آن‌ها معمولا درختانی مانند چنار و بید را در کنار جویبار کاشت می کردند که هم باعث خنک ماندن آب جوی‌ها وهم ریشه این درختان همانند آسفالت طبیعی بر کف جوی‌ها عمل کند و از هدر رفتن و فرورفتن آب جلوگیری کند
و نیز در گرماگرم روزها سایبانی برای استراحت رهگذران و کشاورزان و چوپانان فراهم شود و از چوب و تنه این درختان برای سوزاندن و تیر ساختمان‌ها استفاده میشد،
اما هرگز سطح وسیعی از زمین را به کشت درختانی مانند چنار اختصاص نمیدادند.
۵-۴-۱- چند درخت چنار سرفراز بین انبوه درختان میوه
درخت چنار یکی از آب دوست ترین درختان بی ثمر است.
در تهران مخصوصا خیابان ولیعصر جوی آبی مدام از بیخ درختان چنار میگذرد.
آیا منطقی است پشنهاد ما کاشت ۹۵ درصد درختان میوه و فقط ۴ الی ۵ درصد درختان غیرمثمر است.
تصور کنید همه جای تهران و شهرها، انواع درختان میوه که بین آن‌ها چند درخت چنار سرفراز باشد
همراه با وزوز زنبوران عسل و پروانه‌ها و نیز آواز و جست و خیز پرندگان زیبا چقدر زیبا و دلپذیر خواهد بود.
اگر در تهران پارک باغ‌های انار مانند شهرهای تورفان و یوشی چین باشد سالانه میلیون‌ها گردشگر را جذب میکرد.
سرفرازی درختان چنارآن گاه به چشم خواهد آمد که درکنار درختان رنگارنگ میوه کشت شود،
نه مانند خیابان ولی عصر تهران، چنارها به فاصله کمتر از یک متر کاشته شوند.
چه اصراری هست اینهمه در تهران چنارکاشت شود؟
به خاطر زیبایی یا به خاطر منافع اقتصادی اش است.
درختی که فقط سه ماه برگ دارد و جز هزینه نفع دیگری ندارد و مجبوریم به صورت تزریقی نگهداریش کنیم چه زیبایی و منافع اقتصادی دارد؟
آیا چنار با برگ‌هایی کم رنگ و سه مرحله کرک دار و گرده و زائده‌های میوه اش می تواند آلودگی هوای تهران را برطرف کند؟
درختی که سقوط مداوم آن باعث مرگ و جراحت و خسارات مالی به هموطنان‌مان میشود برای چه باید کشت شود.
درخت چنار که خودش نمیتواند در فضای آلوده و نیمه تاریک و داغ تهران رشد کند چرا مجبورش میکنیم رشد کند؟
چین که از دو هزار سال قبل انار را از ایران واردکرده‌اند توانسته اند از سلسله هان انارکاری را حفظ و بر رونق آن بیفزایند تا جایی که در جهان بزرگترین و بهترین و نادرترین باغ انار بنام چین ثبت شود،
اما مردم تهران نتوانند باغ‌های انار خود را از صد سال قبل حفظ کنند و کار را به‌جایی برسانند که فیلم «تهران انار ندارد» ساخته شود.
آیا بهتر نیست همان طور که در کشورمان جنگل‌های انبوه درختان همانند جنگل‌های انبوه انار و فندق در فندقلو و پسته و بادام و بلوط داریم درختان میوه را هم در فضای سبز شهر به صورت انبوه بکاریم و لابلای آن‌هابصورت تک پایه چنار و دیگر درختان بیثمر را بکاریم؟
آیا بهتر نیست ما ایرانیان مسلمان به پیروی ازقرآن وسیره ائمه اطهار(ع) همه جا درختان میوه وگیاهان مثمر، بکاریم.
