مضرات زیست محیطی درختان بی ثمر ،با وجود مضرات اقتصادی، زیست محیطی، فرهنگی، جانی، مالی، اجتماعی درختان و گیاهان بی ثمر به طور عمده در فضای‌های سبز شهری دنیا و کشورمان کشت می شوند و هرکدام از این معایب کاشت وسیع درختان و گیاهان غیرمثمر را توجیه ناپذیر میکند:
۴-۸- بیداری دیر رس درختان برگ ریز بی ثمر در بهار
در حالی که درختان بادام حتی در سردترین مناطق کشور مثل شهرکرد قبل از فروردین شکوفه‌های زیبای خود را باز میکنند، سپس بعد از بادام، زردآلو و دیگر درختان میوه شکوفه و برگ میدهند، به طوری که اواخر فروردین حتی در مناطق سردسیر چغاله بادام‌ها و زردآلو‌ها درشت میشوند، اما درختان بی ثمرِ برگ ریز، حتی درختی مانند عرعر تا اواخر فروردین در حالت خواب زمستانی اند.
۴-۹- توان جذب اندک مواد
بسیاری از درختان بی ثمر در شرایط مساوی با درختان میوه، توانایی کمتری برای جذب موادّ مورد نیاز خود از خاک را دارند. با یک نگاه به اقاقیا‌ها و چنار‌ها و عرعر‌ها در شهرهای مختلف و خاک‌های متفاوت آنان و مقایسه با درختان مثمر، این واقعیّت درک می شود که برگ این درختان، سبز کم رنگ است و رگ برگ‌هایشان از پهن برگ‌هایشان پر رنگتر است که این نشانۀ کمبود موادّ کلروز آهن یا فقر آهن در شرایط مساوی است که بیشتر در درختان بی ثمر دیده می شود.
لذا در شرایط مساوی،درختان و گیاهان بی ثمر در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن نقش کمتری دارند.
برگ درختان برگ ریزِ مثمر با مچاله کردن شکسته میشوند. این نشان زیاد بودن موادّ داخل برگ است، امّا برگ درختان برگ ریز بی ثمر مانند دستمال کاغذی با مچاله کردن به حالت اوّل خود بر میگردند.
ثمره و میوه برای یک درخت و گیاه در حقیقت فعّالیّت بیشتر برای جذب گاز دی اکسید کربن و آزاد سازی اکسیژن است .میوه‌ها در حقیقت از گازهای سمّی دی اکسید کربن تولید میشوند.
۴-۱۰- مقاومت اندک مقابل آلودگی هوا
درختان و گیاهان بی ثمر خصوصا سوزنی برگان، بسیار در مقابل آلودگی‌ها حساس هستند و زود سبزینه خود را از دست میدهند و خود مصرف کننده اکسیژن میشوند.
ثابت شده است که سوزنی برگان شاخص آلودگی اند؛ یعنی اولین گیاهانی هستند که مقابل آلودگی از بین میروند.
لذا درختان و گیاهان بی ثمر، در مقابل آلودگی زودتر آسیب می بینند و در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن نقش کمتری دارند.
۴-۱۱- ناتوانی در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن
تولید میوه یعنی جذب بیشتر گاز سمّیِ دی اکسید کربن و رها سازیِ بیشترِ اکسیژن؛با کمیدقت میبینیم درختان همیشه سبزِ مثمر مانند نخل، مرکبات و زیتون، شادابتر و سبزتر از درختان همیشه سبز غیرمثمر هستند و درختان همیشه سبز بی ثمر مانند کاج‌ها کدر و تیره هستند و سرسبزی در آن‌ها مشاهده نمیشود و رنگ سبز خفه ای دارند.
و درختان برگ ریز بی ثمر، سبزی کمتری نسبت به درختان برگ ریز مثمر دارند و همچنین چمن، سبزیِ کمتری نسبت به گیاهان علفی مثمر دارد و چمن در شهرهای مختلف ایران و در فصول مختلف سال، مانند پارچه‌های سبزی که سال‌ها زیر برف و باران و آفتاب رنگ و رو رفته هستند و حتی گیاهان باثمر در حالت ثمردهی سبزتر از حالتی هستند که ثمر نمیدهند؛
مثلا بوته سیب زمینی یا تربچه وقتی که در حال غده سازی است حجم کوچکتری دارد و برگ گیاه، چروکیده و سبزتر از زمانی میشود که غده تولید نمیکند.
بدیهی است سبزی بیشتر گیاه یعنی بیشتر بودن کلروفیل و اکسیژنِ بیشتر و جذب دی اکسید کربن بیشتر، لذا درختان و گیاهان بی ثمر در شرایط مساوی خاک و کود، در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن میتوانند نقش کمتری داشته باشند.
