کشاورزی و باغبانی علی علیه السلام
پسر عمر میگوید:
«بَيْنَا أَنَا مَعَ النَّبِيِّ صلی الله علیه و آله فِي نَخْلِ الْمَدِينَةِ وَ هُوَ يَطْلُبُ عَلِيّاً إِذَا انْتَهَى إِلَى حَائِطٍ فَاطَّلَعَ فِيهِ فَنَظَرَ إِلَى عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ يَعْمَلُ فِي الْأَرْضِ وَ قَدِ اغْبَارَّ فَقَالَ مَا أَلُومُ النَّاسَ فِي أَنْ يَكْنُوكَ أَبَا تُرَابٍ فَلَقَدْ رَأَيْتُ عَلِيّاً تَمَغَّرَ وَجْهُهُ وَ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ وَ اشْتَدَّ ذَلِكَ عَلَيْهِ فَقَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله أَ لَا أُرْضِيكَ يَا عَلِيُّ قَالَ نَعَمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَخَذَ بِيَدِهِ فَقَالَ أَنْتَ أَخِي وَ وَزِيرِي وَ خَلِيفَتِي بَعْدِي فِي أَهْلِي تَقْضِي دَيْنِي وَ تُبْرِئُ ذِمَّتِي مَنْ أَحَبَّكَ فِي حَيَاةٍ مِنِّي فَقَدْ قُضِيَ لَهُ بِالْجَنَّةِ وَ مَنْ أَحَبَّكَ فِي حَيَاةٍ مِنْكَ بَعْدِي خَتَمَ اللَّهُ لَهُ بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ مَنْ أَحَبَّكَ بَعْدَكَ وَ لَمْ يَرَكَ خَتَمَ اللَّهُ لَهُ بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ آمَنَهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ يُبْغِضُكَ يَا عَلِيُّ مَاتَ مِيتَةَ الْجَاهِلِيَّةِ ؛[۱]
همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله در نخلستانهای مدینه در جست و جویِ حضرت علی علیه السلام رسیدیم به باغچه ای که علی علیه السلام غبار آلود در آن کار میکرد پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: مردم را ملامت نمیکنم که تو را ابوتراب کنیه دادند. بعد پیامبر صلی الله علیه و آله دست علی علیه السلام را گرفت و فرمود تو برادر، وزیر و خلیفۀ من هستی که دَینِ مرا ادا میکنی و ذمه مرا بری میکنی هرکس در زمان حیاتم تو را دوست بدارد بهشتی خواهد بود و هرکس بعد از من تورا دوست بدارد در امن و ایمان است و هرکس بعد از تو، دوستت بدارد خدا کارش را به امن و ایمان ختم میکند و از فزع اکبر ایمن است و هرکه تو را دشمن بدارد بر جاهلیت مرده است.»
در روايت آمده است روزي آن حضرت را ديدند به همراه يك قطار شتر به سوي صحرا در حركت است، به آن حضرت گفته شد:
« يَا أَبَا الْحَسَنِ مَا هَذَا مَعَكَ؟ فَيَقُولُ: نَخْلٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ فَيَغْرِسُهُ فَلَمْ يُغَادَرْ مِنْهُ وَاحِدَة؛[۲]
اي ابوالحسن اين بارها چيست؟ فرمود: درخت خرماست اگر خدا بخواهد، آن بارها هسته خرما بود. امام آنها را كاشت و يكي هم رد نكرد و همه سبز و درخت خرما شدند.»
در روايت ديگر فرمود: «مِائَةُ أَلْفِ عَذْقٍ إِنْ شَاءَ اللَّه[۳]؛ صد هزار خوشه خرماست اگر خدا بخواهد» امام صادق علیه السلام فرمود: همه آنها را كاشت و يك هسته هم رد نكرد همه سبز شدند.
[۱] – محمد باقر مجلسی، بحار (چاپ اول: بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیروت۱۴۰۳) ج۳۵، ص ۵۰٫
[۲] – كافی (ط – الإسلامية)، ج۵، ص: ۷۵٫
[۳] – وسائل الشيعة، ج۱۲، ص ۲۵٫
