کاشت جو در فضاهای سبز بجای چمن
کاشت جو در فضاهای سبز بجای چمن
۷-۹-۱- جو در روایات
امام صادق (ع) فرمودند:
«كَانَتْ قُوتُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) الشَّعِيرَ وَ حَلْوَاهُ التَّمْرَ وَ إِدَامُهُ الزَّيْتَ» ؛
قوت و خوراک اصلی رسول خدا(ص) جو بود و شیرینیش خرما و خورشش روغن زیتون.
امام رضا (ع) فرمودند:
«فَضْلُ خُبْزِ الشَّعِيرِ عَلَى الْبُرِّ كَفَضْلِنَا عَلَى النَّاسِ مَا مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا وَ قَدْ دَعَا لِأَكْلِ الشَّعِيرِ وَ بَارَكَ عَلَيْهِ وَ مَا دَخَلَ جَوْفاً إِلَّا وَ أَخْرَجَ كُلَّ دَاءٍ فِيهِ وَ هُوَ قُوتُ الْأَنْبِيَاءِ (ع) وَ طَعَامُ الْأَبْرَارِ أَبَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ قُوتَ الْأَنْبِيَاءِ لِلْأَشْقِيَاءِ.» ؛
برترى نان جو بر نان گندم چون برترى ماست بر مردم، هيچ پيغمبرى نبود مگر آنكه براى خورندگان نان جو دعا مىكرد، و نان جو وارد هيچ بدنى نشود جز آنكه همه بيماريها از آن بيرون رود، نان جو قوت پيامبران و غذاى نيكان است، و خداوند ابا دارد كه خوراك انبياء (ع) را به اشقيا دهد.
امام صادق(ع) فرمودند:
«لَوْ عَلِمَ اللّه فى شَىْءٍ شِفاءً اَكْثَرَ مِنَ الشَّعيرِ ما جَعَلَهُ غِذاءَ الاْنْبياءِ(ع)؛
اگر خداوند در چيزى بيشتر از جو شفادهندگى مىديد، آن را خوراك پيامبران قرار نمىداد.»
در دوران حاضر پزشکان به اهمیت جو پی برده اند دانهای که در روایات ما جایگاه خاصی دارد، لذا همه انبیاء وامامان (ع) جو را بیشتر از گندم مصرف میکردند. جو ضد چاقی است و برای بیماران قندی، قلبی و عروقی بهترین غذا و حتی درمان محسوب میشود و ضد سفید شدن مو است.
چه خوب است همه مردم همانند ائمه جو را بیشتر از گندم و برنج استفاده کنند تا از بیماریها سالم بمانند.
۷-۹-۱- جو در فضای سبز
جو به علت ارزش غذايی بالا برای خوراک انسان و دام بسیار مناسب است، از این رو کاشت آنها در پارکها و فضاهای سبز ضروری به نظر می رسد.
این گیاه جایگزین مناسبی برای چمن میباشند.کاشت جو و دیگر دانهها باعث میشود که غذای کافی برای کبوترهای کبوترخانه باشد که در ادامه این کتاب خواهیم گفت که کبوتران، نقش به سزایی در تولید کود دارند.
مخصوصا کاشت جو بسیار مناسب , و مفید است.
جو بسیار سرسبز و زیباست و در خاکهای فقیر بهتر از گندم رشد میکند، لذا جایگزین مناسبی برای چمن است.
جو در علوفه دام هم کاربرد زیادی دارد.با مقایسه اندکی بین سرسبزی جو در مقایسه با چمن برتری جو بر چمن مشخص می شود.
گندم و حبوبات گونه دیگری هستند که در فضاهای سبز میتوانند بهجای چمن کشت شوند.
در خصوص حبوبات نیز درسیره معصومین(ع) روایاتی وارد شده است؛
امام صادق(ع) از علی (ع) روایت فرمودند:
«أَكْلُالْعَدَسِيُرِقُّالْقَلْبَوَيُكْثِرُالدَّمْعَةَ؛
عدس بخور كه قلب را رقت مى بخشد و اشك را فرو ميريزد.»
نبى اكرم(ص)فرمود:
«شَكَانَبِيٌّمِنَالْأَنْبِيَاءِإِلَىاللَّهِعَزَّوَجَلَّقَسَاوَةَقُلُوبِقَوْمِهِفَأَوْحَىاللَّهُعَزَّوَجَلَّإِلَيْهِوَهُوَفِيمُصَلَّاهُأَنْمُرْقَوْمَكَأَنْيَأْكُلُواالْعَدَسَفَإِنَّهُيُرِقُّالْقَلْبَوَيُدْمِعُالْعَيْنَوَيُذْهِبُالْكِبْرِيَاءَوَهُوَطَعَامُالْأَبْرَارِ؛
پيغمبرى از سنگدلى امتش به خدا شكايت كرد، خداوند متعال به وى وحى كرد كه به قوم خود دستور بده عدس بخورند، كه قلب را رقيق ميكند و گريه مىآورد و خودخواهى را مىبرد و طعام ابرار ميباشد.