بدون وجود گیاهان و درختان مثمر وجود انسان و هیچ موجود زندهای تصور نمی شود. و بشر هم همواره کشاورزی کرده و درخت میوه کاشته است.
۳-۱- باغ‌های اسلامی و باغ‌های ایرانی
از صدر اسلام تا یکی ـ دو قرن اخیر، مسلمانان، درختان و گیاهان با ثمر میکاشتند. «باغ اسلامی»[۱] نامی آشنا در کتابهای مسلمین بود. آن‌ها باغ‌های اسلامی را با الهام گرفتن از بهشت میساختند و اطراف خانه و مسجد را با درختان میوه همراه با جوی‌های آب تزیین میکردند. مسلمین با ورودشان به اروپا از طریق اندلس از سال ۹۲ هجری، مرکبات، برنج، بادام و انجیر و خرما و محصولات دیگر را برای اولین بار با خود به آن سرزمین بردند.
از باغ‌های بازمانده اسلامی میتوان به «تاج محل» در هند و «الحمراء» در غرناطه یا شهر «گرانادا»ی فعلی اسپانیا اشاره کرد.
در گذشته در کشور ما کاشت درخت و گیاه هم برای زیبایی منظر و هم تولید محصول کشت میشد. مردم حتی در معابر عمومیدرختان میوه میکاشتند و یا باغ‌هایی را وقف میکردند. جالب است هم اکنون کشورهای اروپایی در تاریخچه کشاورزی شهری و یا تاریخچه محوطه سازی خوراکی هر جا که خواستهاند کاشت درختان و گیاهان با ثمر را به عنوان فضای سبز توصیه کنند به پرشین گاردن[۲] یا همان باغ‌های ایرانی استناد کردهاند.
در بخش‌های مختلف این کتاب به مناسبتهای مختلف به نمونه‌هایی از باغ ایرانی اشاره کردهایم مانند موزه نارنجستان قوام در شیراز و باغ گلابی داشکسن اردبیل.
[۱]– Islamic garden.
[۲] – Persian gardens
