کشاورزی امام زین العابدین و امام باقر علیهم السلام

کشاورزی امام زین العابدین علیه السلام

امام زین العابدین علیه السلام فرمودند:

«مَا أَزْرَعُ الزَّرْعَ لِطَلَبِ الْفَضْلِ فِيهِ وَ مَا أَزْرَعُهُ إِلَّا لِيَنَالَهُ‏ الْمُعْتَرُّ وَ ذُو الْحَاجَةِ وَ تَنَالَهُ الْقُنْبُرَةُ مِنْهُ خَاصَّةً مِنَ الطَّيْر؛[۳]

من برای سود خودم کشاورزی نمی‏کنم، بلکه می‏کارم برای این‏که فقیر و حاجت‏مند بخورد و به خصوص از بین پرندگان، قنبره (چکاوک) بخورد.»

[۳]

 کشاورزی امام باقر علیه السلام

محمد بن منکدر می‏گوید: «در روزی بسیار گرم در یکی از حومه‌های مدینه، به امام محمد باقرعلیه السلام برخوردم و گفتم: ای پیشوای محترم قریش که این وقت گرما در جست‌وجوی منافع دنیوی (کشاورزی) بیرون آمده‌ای، اگر مرگ به سراغ تو آید چه می‌‏کنی؟ امام باقرعلیه السلام چنین پاسخ فرمود: به خدا قسم، اگر مرگ در این حالت در رسد، که مشغول عبادت خدا هستم و با این عبادت، خویشتن را از تو و از بقیه مردم دور نگه می‌دارم [کنایه امام حاکی از این امر است که با وجود خمس و زکاتی که مردم برای ایشان می‌آورده‌اند و استفاده از آن کاملا حق شرعی ایشان به حساب می‌‏آمده اما ایشان ترجیح می‌‏داده تا بدان وابسته نباشد.] ترسم از آن است که وقت مرگ مشغول معصیت خداوند باشم. با شرمندگی گفتم: قصد داشتم شما را نصیحت کنم و انذار دهم، اما در حقیقت شما مرا نصیحت کردی!